Źródło: inTARnet.pl

   Nowy cykl Krystyny Drozd w Dzienniku Polskim    -   13/9/2010

Na tarnowskich stronach „Dziennika Polskiego” debiutuje nowy cykl „Po prostu jestem”, realizowany przez Krystynę Drozd z Tarnowskiej Artystycznej Konfraterni, a będący kontynuacją i połączeniem skrzydlato-drabiniastego cyklu spotkań z dokmentacyjnym projektem „uwaga, Człowiek”. Tak w pierwszym, jak i w drugim CZŁOWIEK był w centrum zainteresowania - tak będzie i teraz; przywoływani zostaną z niepamięci cisi dnia codziennego, czasu przeszłego i współczesnego. W każdy piątek w tarnowskim wydaniu Dziennika Polskiego znajdować będziemy kolejne sylwetki tak tarnowian, jak i z Tarnowem związanych. Szerzej o prezentowanych postaciach będzie można dowiedzieć się na stronie www.konfraternia.tarnow.pl. Cykl rozpoczął się w ubiegły piątek, 10 września przypomnieniem sylwetki nieżyjącego Wacława Mojka.

Ogloszenie

Wacław Stefan Mojek
Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej , sygnowanym datą 3 września 2008, został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w Polsce.
Pod Kartą Praw Robotniczych Komitetu Samoobrony Społecznej KOR, opublikowaną w drugim obiegu w sierpniu 1979 znajdują się podpisy dwóch mieszkańców Tarnowa. Jednym z nich był Wacław Mojek, nieżyjący już artysta - plastyk. Jego nazwisko zapisane jest też komunikatach KOR i KSS KOR, podających nazwiska osób represjonowanych w latach 1976-1980. Nazwisko Wacława Mojka znalazło się również w kontekście podpisywanych porozumień sierpniowych 1980 roku w Gdańskiej Stoczni.

Wacław Mojek urodził się 7 listopada 1958 roku w Tarnowie, zmarł zapomniany i odrzucony czterdzieści dziewięć lat później, 26 listopada 2007 i został pochowany na cmentarzu w Mościcach. Był synem Jana, żołnierza Armii Krajowej, ps. „Smok” i Antoniny Kuldanek. Nauki pobierał u „Kościuszki”, w Szkole Muzycznej i w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Tarnowie, na meblarstwie artystycznym. Mieszkał w małym domku przy ulicy Kościuszki. Jako dziewiętnastoletni uczeń zaangażował się w działalność opozycji antykomunistycznej. Był jednym z działaczy Komitetu Obrony Robotników , potem KSS KOR , obok Jerzego Andrzejewskiego, Stanisława Barańczaka, Jacka Kuronia i Jana Józefa Lipskiego czy Leszka Kołakowskiego.
Wiedząc, że myśl wolna musi mieć dostęp do umysłów, podjął próbę stworzenia w Tarnowie pierwszej biblioteki wydawnictw niezależnych. Od początku powstania „Wiadomości Tarnowskich” – nie tylko je redagował, ale przede wszystkim je tworzył. Współpracował także z ogólnopolskim pismem „Robotnik”.
Zainicjował powstanie Komitetu Przeciw Przemocy. Na początku lat osiemdziesiątych czynnie włączył się    w działalność wolnych związków zawodowych i Solidarności. Prowadził też rozmowy z Lechem Wałęsą. Uzyskawszy mandat zaufania z regionu tarnowskiego, uczestniczył w I Krajowym Zjeździe Delegatów Solidarności w Gdańsku.

Po wprowadzeniu stanu wojennego, na podstawie decyzji numer 3/81, został internowany. Początkowo razem  z kolegami przebywał w tarnowskim więzieniu, a po kilku dniach przewieziony został do zakładu karnego w Załężu koło Rzeszowa, by potem - 28 września 1982 znaleźć się w obozie dla internowanych Kielce-Piaski. Zwolniony z internowania 15 października 1982, podjął działania w podziemnej Solidarności, za co również i jego bliscy byli nieustannie prześladowani. Zajmował się drukowaniem ulotek, rozprowadzaniem prasy podziemnej oraz wielu wydawnictw drugiego obiegu: książek, plakatów, pocztówek i fotografii, kopert z nadrukami, znaczków poczty podziemnej, kalendarzy i rysunków satyrycznych.

Ponownie znalazł się w więzieniu dwa lata później. Podczas widzenia z rodziną, kilkuletni synek Wacek powiedział mu wierszyk : „Zaglądali do kufra, zaglądali do waliz, nie patrzyli do d…, gdzie schowałem socjalizm”. Dom przy Kościuszki 16 w Tarnowie był pod stałą obserwacją - szykany, represje, inwigilacja, ciągłe rewizje i śledzenie stały się codziennym porządkiem. To przecież punkt kontaktowy dla wielu działaczy podziemia niepodległościowego, nie tylko z regionu tarnowskiego, ale też z Rzeszowa, Krakowa, Nowego Sącza i Bochni. To tu spotykali się między innymi: Ryszard Strach, Wacław Niemirski, Ryszard Kacer i Stefan Jurczak, który w wolnej już Polsce pełnił funkcję Wicemarszałka Senatu Rzeczypospolitej Polskiej.
A sam Wacław Mojek miał trudności ze znalezieniem pracy.
Ryzyko jego zatrudnienia podjął dyrektor tarnowskiego Teatru, gdzie przepracował ostatnie pięć lat ósmej dekady minionego wieku. Był wielokrotnie zatrzymywany na 48 godzin, aresztowany, śledzony i wzywany na przesłuchania.

Wacław Mojek do końca lat osiemdziesiątych czynnie uczestniczył w ruchu niepodległościowym, odmówił jednak propozycji kandydowania do Senatu z listy OKP.
Oddalił się od polityki, odsunął w cień. W darze przekazał Muzeum Okręgowemu w Tarnowie kolekcję odznak i plakietek solidarnościowych z lat 80-tych.
Ten niewątpliwie najaktywniejszy z działaczy małopolskiej opozycji, nie zrobił kariery politycznej, nie dostąpił zaszczytów. Po przemianach ustrojowych nie umiał odnaleźć się w nowej rzeczywistości, i stało się to jego osobistym dramatem…
Miał rodzinę: żonę Martę poznaną jeszcze w plastyku, i dwoje dzieci - Wacława i Natalię. W połowie 2009 roku Sąd Okręgowy w Tarnowie uchylił, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej, wszystkie wydane na niego w PRL wyroki, uznając tym samym moralne racje jego postępowania.

Więcej na stronie internetowej www.konfraternia.tarnow.pl.

Krystyna Drozd
Dziękuję serdecznie panu Tomaszowi Wantuchowi za udostępnienie niezbędnej dokumentacji.

MySQL Error : Connection Error
Error Number: 0 
Date        : Sat, December 21, 2024 14:47:58
IP          : 18.191.210.100
Browser     : Mozilla/5.0 AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko; compatible; ClaudeBot/1.0; +claudebot@anthropic.com)
Referer     : 
PHP Version : 4.4.9
OS          : Linux
Server      : Apache
Server Name : intarnet.pl
Script Name : /www1.atlas.okay.pl/index_full.html