Źródło: inTARnet.pl

   Krystyna Janda w Centrum Sztuki Mościce    -   27/5/2011

Przypominamy: Centrum Sztuki Mościce w Tarnowie zaprasza 29 maja o godz. 19:00 na monodram "Ucho, gardło, nóż" Krystyny Jandy Teatru Polonia z Warszawy. Znakomita aktorka po raz kolejny udowodni, że nad emocjami publiczności ma całkowitą władzę...

Ogloszenie

Tonka Babić, bohaterka kontrowersyjnego "Ucho, gardło, nóż" to kobieta po pięćdziesiątce, która spędza bezsenną noc. Leży w łóżku przy włączonym bez dźwięku telewizorze i, pochłaniając kolejne tabliczki czekolady, opowiada swoje życie. Przeskakuje z miejsca na miejsce. Tragiczne wydarzenia przeplata komicznymi epizodami, rwie narrację, droczy się z ciekawskim podglądaczem. Jest szczera aż do bólu, nie oszczędza nikogo, ale przede wszystkim nie oszczędza samej siebie.

”Kto nie lubi Krystyny Jandy, literatury i monodramów, ten może zmieni zdanie, kiedy obejrzy "Ucho, gardło, nóż" chorwackiej pisarki Vedrany Rudan z Teatru Polonia w Warszawie. Spektakl o spustoszeniu, jakie poczyniły w psychice i życiu inteligentnej, wrażliwej kobiety przemoc, agresja i terroryzm, związany z wojną na Bałkanach. A nie jest to od początku do końca ponure przedstawienie.
W warstwie słownej "Ucho, gardło, nóż" nie jest tzw. kulturalnym, łatwym dla każdego do przyjęcia przedstawieniem. Opowiada drastyczną historię za pomocą odpowiedniego do wspominanych sytuacji językiem. "Wściekła proza", która stała się kanwą tego monodramu, została i tak złagodzona przez Jandę - adaptatorkę.
Pełno w monologu Tonki Babić wulgaryzmów. Słowo na „k” występuje zamiast przecinka w słowotoku okaleczonej psychicznie kobiety. Tonka na skutek przeżyć cierpi na bezsenność i nocami wysiaduje przed telewizorem - włączonym, tyle że bez fonii, aby niczego nie słyszeć. Bo wszystko już było, a teksty zmanipulowanej stacji i slogany polityków - zwłaszcza, kiedy usiłują usprawiedliwić zasadność wojen, bohaterka zna na pamięć. Ale u Jandy każde przekleństwo jest "na miejscu", jest uzasadnione - Tonką, niby wypaloną wewnętrznie, nie oczekującą już teraz miłości, targają przecież silne emocje. W przeszłości wielokrotnie doświadczała upokorzenia i przemocy. W odruchu obronnym, żeby nie zwariować, sama stała się cyniczna, podstępna, wyuzdana. Czy doprowadziła się ostatecznie do samozniszczenia?
Nie uprzedzając finału, można na zachętę zdradzić środek, którym posłużyła się Janda jako reżyserka i wytrawna aktorka. Chodzi o wielofunkcyjny humor przewijający się przez spektakl, oczyszczającą ironię i żartobliwy sposób całkiem prywatnego zwracania się co pewien czas do widzów.
Świadoma mechanizmu oddziaływania na publiczność, Janda swobodnie ewokuje pożądane reakcje na poszczególne sceny. Po szoku wywołanym od początku, co pewien czas rozbawia widownię do łez. Chwilami mamy złudzenie, że i sama Janda jest wtedy rozbawiona. A zaraz potem przekonująco dozuje gorycz, złość, rozpacz, by na powrót zmusić do refleksji.”
Anna Sobańska-Markowska

"Nie wszyscy ludzie są tacy sami. I nie musicie patrzeć na świat moimi oczami. Jestem agresywna. Walę prostu z mostu. Jestem taka sama, jak Oni, o których wam mówię. Ci, którzy są, a których może nie ma. Może Oni nie istnieją? Może istniejemy tylko my".
Cytat z książki Vedrany Rudan pt. "Ucho, gardło, nóż". To właśnie na podstawie tej książki Krystyna Janda wprowadza nas w świat Tonki, z domu Babić. To właśnie Tonka staje się kolejną bohaterką i maską tej niezwykłej aktorki.
Tonka to wykształcona Chorwatka, której wojna odebrała wszystko. Odebrała Wiarę, Nadzieję i Miłość. Spędza samotnie wieczory z fiolką tabletek, czekoladą, którą dostała od ukochanego i telewizorem, w którym obraz - choć bez fonii - mówi sam za siebie.
To kobieta w której zabito wszystko.
Każde przekleństwo, każda pauza i każde słowo nie jest tak proste, jakby mogło się nam wydawać. Tutaj nie ma miejsca na śmiech, bo jakże można śmiać się z kobiety, której jedynym marzeniem stało się wykrzyczenie bólu spowodowanego czasem i miejscem w jakim przyszło jej żyć. Janda prowokuje od pierwszych minut. Prowokuje wyglądem, zachowaniem, słowami. Skacze z tematu na temat. Jest chaotyczna. Stara się momentami bawić publiczność, by za chwilę – zupełnie przypadkiem, mówić o morderstwie dziesiątek ludzi poprzez oddanie strzałów w ich plecy. Janda zmusza do refleksji.
Wbrew pozorom - pokazuje, co tak naprawdę jest ważne. Szkoda tylko, że za pomocą tak wielkiej goryczy i bólu. Może to jest w sposób w dzisiejszych czasach?
Jedno jest pewne. Cisza, która następuje po tym, gdy dźwięk w telewizorze zostaje włączony: mieszanina płaczu dzieci i odgłosów wojny. Wtedy wiemy dlaczego Tonka, z domu Babić, nie chce go słyszeć. Ma dość.
Dość oglądania telewizji, która pokazuje to, co widziała przez tyle lat z okna swojego domu. I ta cisza była także wtedy, gdy zgasły światła, a Krystyna Janda po raz kolejny udowodniła, że nad emocjami publiczności ma całkowitą władzę.”
Piotr Król

Nagroda dla Krystyny Jandy za rolę w "Ucho, gardło, nóż":
- Feliks Warszawski, Nagroda w kategorii "pierwszoplanowa rola żeńska" dla Krystyny Jandy.
- Łódź - XII Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych. Tytuł Najlepszej Aktorki - za rolę Tonki Babić w spektaklu "Ucho, gardło, nóż" Vedrany Rudan.

(Na podstawie materiałów nadesłanych przez Centrum Sztuki Mościce.

Uwaga – spektakl dozwolony dla widzów od 18 lat.
Cena biletu 50 zł.

MySQL Error : Connection Error
Error Number: 0 
Date        : Fri, March 14, 2025 06:10:07
IP          : 3.137.181.9
Browser     : Mozilla/5.0 AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko; compatible; ClaudeBot/1.0; +claudebot@anthropic.com)
Referer     : 
PHP Version : 4.4.9
OS          : Linux
Server      : Apache
Server Name : intarnet.pl
Script Name : /www1.atlas.okay.pl/index_full.html