Źródło: inTARnet.pl

   Talia: o tym i owym, czyli „czego nie widać”    -   07/10/2011

”Niespełna dziewiętnaście lat temu - 9 grudnia 1992 - oglądałam w Tarnowskim Teatrze premierę „Czego nie widać” w reżyserii Wandy Laskowskiej. Wczoraj tą samą farsą Michaela Frayna ale w reżyserii Jana Tomaszewicza, aktorzy Solskiego inaugurowali tegoroczną „Talię”” - swoimi wrażeniami z tego spektaklu, dzieli się z nami (a także z czytelnikami stron Tarnowskiego Kuriera Kulturalnego – Krystyna Drozd.

Ogloszenie

>

1
Niespełna dziewiętnaście lat temu - 9 grudnia 1992 - oglądałam w Tarnowskim Teatrze premierę „Czego nie widać” w reżyserii Wandy Laskowskiej. Wczoraj tą samą farsą Michaela Frayna ale w reżyserii Jana Tomaszewicza, aktorzy Solskiego inaugurowali tegoroczną „Talię” I nie wiem dlaczego, ale przypomniał się mi wers Edwarda Stachury :
„życie to jest teatr, mówisz ciągle, opowiadasz;
maski coraz inne, coraz mylne się zakłada;
wszystko to zabawa, wszystko to jest jedna gra
przy otwartych i zamkniętych drzwiach”.
Prawdopodobnie wspomnienie tamtej tarnowskiej inscenizacji, również i warszawskiej – Macieja Englerta z udziałem m.in. Marty Lipińskiej, Bronisława Pawlika, Krzysztofa Kowalewskiego, przywołało zacytowaną frazę, jakkolwiek do komediowych ona nie należy. Ale przecież komedia to nie tylko śmiech….

2.
Jeśli wczoraj daliśmy się zwieść magii teatru i ulegliśmy jej iluzji, to zasługa w tym również scenografki i kostiumologa Małgorzaty Treutler. Zaprojektowana przez nią przestrzeń działa na wszystkie zmysły - na słuch szczególnie, a wzrok ciekawością zdziwienia się staje. Wiele śmieszy mimo pozoru bezsensowności.
Niebagatelną rolę „ w scenie na scenie wraz z jej kulisami”, odgrywają nie tylko schody i drzwi których jest ich aż osiem, ale i talerz sardynek, telefon i parędziesiąt innych rekwizytów. Śmiech wywołują: siadanie na kaktusie, opadające spodnie, zabawne sytuacje z bukietem kwiatów, który nie trafia do adresatki, powiązanie sznurowadeł, kostiumów i inne gagi.

3.
A pośród komicznych pomyłek i zakulisowych perypetii - Oni, aktorzy objazdowej trupy teatralnej z, równie jak oni, nieudolnym reżyserem.
Bawią prywatne złośliwości, przejęzyczenia, gra słowami: „jestem, ale mnie nie ma”, „hallo – mieszka, ale nie mieszka”, „po on się pcha do teatru, jakby poszedł do zoo i wlazł do klatki z lwami, to ryzyko byłoby mniejsze , albo : „jak się ma za dużo na głowie, to się zaraz w sardynki wdepnie” czy: „jedną ręką nie umiem myśleć”, „skoro już przerwaliśmy”. Nie bez znaczenia są i spięcia sytuacyjne między zespołem artystycznym i technicznym.
Jeśli w scenicznie zaplanowanej bieganinie denerwuje reżyserska bezradność Mariusza Szaforza, zdumiewa roznegliżowana, co i rusz gubiąca soczewki Matylda Baczyńska, zastanawia roztrzepotanie Jolanty Januszównej, - to podoba się niepozorna wyrazistość Ireneusza Pastuszaka, wzrusza aktorska tęsknota Piotra Hudziaka i nieporadność Moniki Wenta-Hudziak. Zadziwia Bogusława Podstolska-Kras - w dobrym smaku stworzyła postać trochę zabawną, trochę nostalgiczną. Zaś melancholijnemu Tomaszowi Piaseckiemu i rozromansowanemu Kamilowi Urbanowi - w najbardziej nieoczekiwanych sytuacjach, myliły się i otwierały drzwi.

4.
Tak, farsa jest sztuką dobrego gustu, ale łatwo zejść na manowce tego pięknego gatunku.

Krystyna Drozd

MySQL Error : Connection Error
Error Number: 0 
Date        : Sat, December 21, 2024 13:49:19
IP          : 13.59.234.138
Browser     : Mozilla/5.0 AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko; compatible; ClaudeBot/1.0; +claudebot@anthropic.com)
Referer     : 
PHP Version : 4.4.9
OS          : Linux
Server      : Apache
Server Name : intarnet.pl
Script Name : /www1.atlas.okay.pl/index_full.html