Źródło: inTARnet.pl

  Wspomnienie o księdzu Edwardzie Łomnickim    -   10/3/2012

25 lutego 2012 roku zmarł Ks. Prałat dr Edward Łomnicki – emerytowany wykładowca i prefekt w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. Osoba charakterystyczna, wrośnięta w pejzaż centrum Tarnowa, którego ulice (Piłsudskiego, Wałową, Katedralną) często bardzo wolno przemierzał, stając się wówczas dla przechodniów swoistym punktem odniesienia. Nic nie mówiąc, zachęcał nas za każdym razem do zwolnienia kroku ... Był też wybitnym teologiem i wielkim autorytetem moralnym. Podczas stanu wojennego ten zasłużony kapłan niósł pomoc internowanym, otoczył również duszpasterską troską i opieką tarnowską „Solidarność”. Prezentujemy fragment mowy wygłoszonej przez Karola Krasnodębskiego podczas żałobnej Mszy Świętej w tarnowskiej Katedrze (29 lutego) oraz fragment wiersza Alojzego Gwizdały.

Ogloszenie

Ks. Prałat dr Edward Łomnicki urodził się 4 lipca 1935 roku w Piwnicznej. Kształcił się w szkole średniej w Nowym Sączu i w Małym Seminarium w Tarnowie. Egzamin dojrzałości złożył w 1952 roku, a następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk biskupa Karola Pękali w dniu 29 czerwca 1958 roku. Następnie do roku 1962 był prefektem w Małym Seminarium w Tarnowie. Potem został skierowany na studia specjalistyczne z zakresu filologii klasycznej  i teologii fundamentalnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Po ukończeniu studiów w 1968 roku, przez krótki czas był wikariuszem w parafii św. Józefa i Matki Bożej Fatimskiej w Tarnowie. W latach 1972 – 1973 przebywał na stypendium naukowym na Papieskim Uniwersytecie Gregorianum w Rzymie, a w 1977 roku obronił doktorat z zakresu teologii fundamentalnej.
W latach 1968 – 1978 pełnił obowiązki prefekta, a w latach 1968 – 1998 był też wykładowcą języka łacińskiego w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. W latach 1974 – 1996 pełnił funkcję delegata diecezji tarnowskiej do spraw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a od roku 1977 do roku 1996 sprawował obowiązki diecezjalnego duszpasterza trzeźwości. Ponadto był cenzorem ksiąg religijnych i członkiem Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej. W  1985 roku został obdarzony godnością Kapelana Jego Świątobliwości.
Podczas stanu wojennego w wielkim stopniu zaangażował się w niesienie pomocy osobom internowanym, otoczył również duszpasterską troską i opieką tarnowską „Solidarność”. Bardzo wrażliwy na potrzeby bliźnich spieszył z pomocą dzieciom z rodzin zaniedbanych moralnie. Po przejściu na emeryturę mieszkał jako rezydent w Parafii Katedralnej w Tarnowie.
(za Diecezjalnym Serwisem Informacyjnym).

„ (…) Drogi Przyjacielu! Czy widzisz ile nas tu jest? Czy widzisz te sztandary? Jest tu przy Tobie „Solidarność”, z którą wiązaliśmy nadzieję na lepszą przyszłość. Jest „Solidarność” z Tarnowa i Dębicy, Bochni i Brzeska. Jest „Solidarność Wiejska”, a „Solidarność” z Nowego Sącza oczekuje na Ciebie w Piwnicznej.
Jest tu wiele osób, które w 1980 roku tworzyło ten wielki społeczny ruch, który miał „zmienić oblicze ziemi, tej ziemi”. Po wizycie Ojca Świętego Jana Pawła II Polacy powstali z kolan, a Duch Święty dodał im skrzydeł. Mogliśmy wtedy góry przenosić.
Ty byłeś razem z nami, w samym centrum tego ruchu w regionie. Służyłeś radą i różnoraką pomocą. Cenną tym bardziej, że w ruchu tym działali przeważnie ludzie prości. Pomocy i oparcia doświadczaliśmy także od i od samego Ordynariusza – śp. Arcybiskupa Jerzego Ablewicza. A że przykład idzie z góry – taką pomoc otrzymywaliśmy we wszystkich parafiach diecezji. Powszechnie jednak wiadomo było, że główny ośrodek oparcia „Solidarności” znajdował się w Twoim pokoiku na poddaszu oficyny, przy Placu Katedralnym 6 – wejście obok Krzyża Kwietniowego.
Festiwal „Solidarności” trwał krótko. 13 grudnia 1981 roku przyszły mroczne lata stanu wojennego; likwidacja Związku, wyrzucanie z pracy, więzienia i internowania, rewizje, procesy, kolegia i szykany. To wszystko spadło na nas jak grom z jasnego nieba. Ale Kościół nas nie opuścił. I ty nas nie opuściłeś, i nie opuścił nas Twój wierny przyjaciel – ksiądz Michał Bednarz i nasz ukochany Ordynariusz.
Nie czas i miejsce na wspomnienia przeżytych mszy świętych na korytarzach więziennych , ale jeszcze dziś uczestnikom tamtych wydarzeń brzmią w uszach słowa kolęd, „Boże coś Polskę”, a nade wszystko „Mury”, śpiewane pełnym głosem, ile tchu w piersiach. Mieliśmy pełną świadomość, że w osobach kapłanów przychodzi do nas sam Chrystus. Stawaliśmy się mocni. Dziękujemy za wszystko. (...)”
Karol Krasnodębski.

Ks. Edwardowi Łomnickiemu
„Daleko widział, choć blask jego oczu
Blakł coraz bardziej jak kolor sutanny
Którą szurając po Wałowej kroczył
Ścierając z bruku wczesny kurz poranny

Omijał ludzi, którzy wciąż gdzieś biegli
Goniąc wczorajsze stracone złudzenia
A on myślami był przy swej Katedrze
I niespełnionych do końca marzeniach

Czasem przystanął oprzeć się przy murze
Bo na ławeczce sił już siąść nie stało
Zamienił słowo z chłopakiem w kapturze
Z kobietą, której się nie układało

(…)

Pozbierał nasze serca w sutannę swoją czarną
I zanosił przed bramy Wiśnicza, Załęża
I głosił wszystkim, że jest „Solidarność”
Która siłą miłości zawsze zło zwycięża.

(…)

Niech Pan co gwiazdy rozpala na niebie
Wyśle ci orszak aniołów w światłości
I blaskiem chwały opromieni Ciebie
Za trud nadziei i solidarności”
A. Gwizdała, Tarnów 29.02.2012 – w hołdzie ks. profesorowi Edwardowi Łomnickiemu – kapelanowi „Solidarności” - w dniu pogrzebu.

MySQL Error : Connection Error
Error Number: 0 
Date        : Thu, January 2, 2025 21:06:50
IP          : 3.15.214.244
Browser     : Mozilla/5.0 AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko; compatible; ClaudeBot/1.0; +claudebot@anthropic.com)
Referer     : 
PHP Version : 4.4.9
OS          : Linux
Server      : Apache
Server Name : intarnet.pl
Script Name : /www1.atlas.okay.pl/index_full.html