Źródło: inTARnet.pl

   Odeszła nestorka tarnowskiej sceny... aktualizacja   -   13/4/2012

W wieku 80 lat zmarła Lidia Holik-Gubernta, aktorka Tarnowskiego Teatru od 1951 roku. Debiutowała rolą Wani Aleksiejewa w „Poemacie pedagogicznym” Antona Makarenki. Do 1958 roku pracowała w Tarnowie, później, w teatrach w Sosnowcu, Katowicach, Stefana Żeromskiego oraz Teatrze Dziennikarza i Aktora w Kielcach. W 1966 roku powróciła do Tarnowa i Tarnowskiego Teatru w roli Oleńki w „Potopie” wyreżyserowanym przez Kazimierza Barnasia. W 1985 roku przygotowała i wyreżyserowała monodram „Dla Was mój wiersz” według Marii Kozaczkowej, który zagrała ponad 100 razy. Na deskach teatralnych zagrała blisko sto ról. M.in.: „Miłość w Wenecji”, „Wesele”, „Białe małżeństwo”, „Śluby panieńskie”, „Chłopiec z gwiazd”, „Krzesła”. Rozpoczęła również próby do spektaklu „Trzy siostry”, niestety ze względu na stan zdrowia musiała zrezygnować z roli. Aktualizacja: Lidię Holik-Gubernat wspomina Krystyna Drozd.

Ogloszenie

Uroczystości pogrzebowe Lidii Holik-Gubernat odbędą się 14 kwietnia o godz. 13.00 w kaplicy Cmentarza Komunalnego w Tarnowie-Krzyżu. Rodzina prosi o nieskładanie kondolencji.

Przypomnijmy, że Lidii Holik-Gubernat poświęcona była jedna z audycji cyklu „Uwaga, Człowiek”.
Audycji można odsłuchać tutaj

Wspomnienie o Lidii Holik Gubernat
”Od wczoraj pozostaje tylko w ułomnej pamięci.
A jeszcze nie tak dawno wzruszała i zaskakiwała, bawiła lekkością i finezją rozmowy o Teatrze… i o wszystkim. Co najmniej raz w tygodniu bywała na tarnowskim Burku…wszak rodowitą tarnowianką była.

Zadebiutowała we wrześniu 1951 rolą Wani Aleksjejewa w „Poemacie pedagogicznym” Makarenki. Na ówczesnej amatorskiej scenie grali m.in. Janina Skubiejska, Ela Okoniowa, Zofia Bienarz, Stefania i Witold Kopffowie, Janina i Zbigniew Misiągiewiczowie, Józef Szuszkiewicz, Eugeniusz Kapralski, Zofia Zawadzka, Kazimiera Osławska, Jan Piechnik… Był również Roman Gryglaszewski i Zbigniew Wojtarowicz, Wanda Zachowa, Barbara Wilga, Stefan Wis, Ferdynand Wójcik…

Rolą Oliwi w „Wieczorze trzech króli” Szekspira błysnęła nie tylko przed państwową komisją egzaminacyjną, ale i Ludwikiem Solskim, który dialog aktorski wzbogacił słynną „ludwikówką” i darem własnego popiersia dłuta Xawerego Dunikowskiego i do dziś dnia stoi na cokole przed byłym „Sokołem”. W tej ostatniej pozycji repertuarowej amatorskiego zespołu - w styczniu 1954 roku - trzynastokrotnie prezentuje się w ówczesnym krakowskim teatrze „Studio” przy Skarbowej. Za dwa miesiące, w zawodowym anturażu , gra Tilii w „Świerszczu za kominem” Dickensa, później: Mariannę w „Kawiarence weneckiej” Goldoniego, Helenkę w „Wodewilu warszawskim” Gozdawy i Stępnia, Ewę w „Takich czasach” Jurandota, Klarę w „Ślubach panieńskich” Fredry, Szimenę w „Cydzie” . I królewnę Disperandę w „Igraszkach z diabłem” w reżyserii Irmy Gulskiej, scenografii Antoniego Reisinga, choreografii Alicji Preiss.

Luizą w „Zaklinaczu deszczu” zapoczątkowała sześcioletni rozbrat z Tarnowem. Występuje w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu , Teatrze im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach , Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach oraz utworzonym przez Ryszarda Smożewskiego kieleckim Teatrze Dziennikarza i Aktora . Gra dużo, ma dobre recenzje, a mimo to odrzuca propozycję grania w łódzkim Teatrze Nowym, nie przyjmuje angażu do teatru w Kaliszu i Warszawie, nie pozostaje Kielcach.

Powraca do Tarnowa. Tworzy wiele niezapomnianych i znaczących kreacji, fascynuje swą grą . Do Solskiego chodzi się na Holikową: Jej Oleńkę z „Potopu”, Luizę w „Intrydze i miłości”, Amelię w „Mazepie”, Smugoniową z „Uciekła mi przepióreczka”, Marysię z „Mostu” Szaniawskiego, Helenę z „Nory” Ibsena, Annę Walentynowicz, Kobietę w czerni, Macochę w Królewnie Śnieżce, Martę Corey z „Czarownic w Salem”…
Na Starą w „Krzesłach” Ionesco, Wandę Siemaszkową w „Hamlecie i innych”, i na monodram „Dla Was mój wiersz” wedle Marii Kozaczkowej.

Pomimo przejścia na emeryturę jest nadal aktywna i twórcza. Więc chodzi się Ogrodu xx Filipinów, do kawiarenki na Starówce na „miasta mojego opisanie” i wybrzmiewające strofy tarnowskich poetów okraszone naturalnym, dźwięcznym „r” ….Miała być jeszcze Anfisą w „Trzech siostrach” Czechowa.

Nieporadne słowa zamierają w rozedrganej ciszy. Brak im siły do opisania skromności i wrażliwości Pani Lidii. Niech więc łaskawa pamięć leciuteńko, na paluszkach towarzyszy w dalszej drodze Pani Lidii.”

Krystyna Drozd 13 kwietnia 2012

MySQL Error : Connection Error
Error Number: 0 
Date        : Fri, January 3, 2025 03:01:28
IP          : 3.12.76.168
Browser     : Mozilla/5.0 AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko; compatible; ClaudeBot/1.0; +claudebot@anthropic.com)
Referer     : 
PHP Version : 4.4.9
OS          : Linux
Server      : Apache
Server Name : intarnet.pl
Script Name : /www1.atlas.okay.pl/index_full.html