Źródło: inTARnet.pl

   TALIA: Doskonałe alibi   -   18/10/2007

Spektakl „Alibi" Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie to - jak twierdzi autor i reżyser sztuki, Łukasz Wylężałek - baśń tragikomiczna. Nostalgiczna, zabawna, grubo podszyta kryminałem, a niekiedy absurdalna historia zbliżona w swej poetyce do twórczości Wiesława Dymnego i Andrzeja Stasiuka.

Ogloszenie

>

Akcja - zaprezentowana na "Talii" we wtorek - przedstawienia rozgrywa się tam, gdzie „diabeł mówi dobranoc", w małym prowincjonalnym pensjonacie gdzieś w Sudetach Zachodnich. Najczęściej zatrzymują się w nim goście z Niemiec, którym ktoś notorycznie kradnie samochody. Śledztwo prowadzi inspektor Ramona (Michał Kula) - szalenie zabawna postać w stylu inspektora Colombo, nieudacznika wiecznie skarżącego się na ból zębów, a jednocześnie starego cwanego wyjadacza umyślnie mylącego tropy i wprowadzającego zamieszanie. Bardziej niż dochodzenie interesują go kapuśniak i parówki z musztardą zaserwowane przez Gerdę (Paula Kwietniewska), energiczną gospodynię pensjonatu. Gerda to typowa gospodyni domowa o dobrym sercu i wąskich horyzontach. Nocami zaczytuje się w żywotach świętych męczennic, a za dnia kokietuje Ramonę i nocnego stróża Dimę (Adam Hutyra), który zamyka ten - poniekąd też miłosny - trójkąt. Dima zamiast pilnować pensjonatu, najczęściej wyleguje się w zielonym apartamencie i obserwuje gwiazdy, w czym bywa poetyczny: „A czasem, patrząc w niebo, można między gwiazdami zobaczyć jak spadają anioły". Poza niezwykłą wrażliwością, Dima - który delikatnie mówiąc, nie cieszy się opinią osoby o wysokim poziomie intelektualnym (pobyt w zakładzie psychiatrycznym) - odznacza się talentem detektywistycznym. To on przyłapuje na gorącym uczynku inspektora. W zakończeniu sztuki przekonujemy się jak zaskakująco prawdziwa jest wymowa kilkakrotnie przypominanej zasady, w imię której „Najpierw trzeba troszeczkę nakłamać, żeby pokazała się prawda".

Ta, dość przecież stereotypowa kryminalna historia jest tu tylko pretekstem do zarysowania ciekawych osobowości trójki bohaterów. Każdy z bohaterów jest inny, tym co ich łączy jest samotność, zagubienie i poszukiwanie swojego miejsca w świecie. Spektakl rozgrywa się w ponurej, nostalgicznej i surrealistycznej atmosferze (ciągłe oberwanie chmury, burze). Na uwagę zasługuje scenografia Mariusza Pali, czyli ustawione w głębi sceny tło z sielskim krajobrazem groteskowo niepasujące do tego, co dzieje się na scenie, ale świetnie oddające absurdalną konwencję całości, poza tym kilka krzeseł i stos pościeli. Duże wrażenie robi dramatyczne operowanie światłem (wyłaniający się z ciemności strumień światła z latarki Dimy, oślepiające błyskawice) i dźwiękami (ogłuszające grzmoty)oraz świetna muzyka autorstwa Janusza „Yaniny" Iwańskiego. Wszystko rewelacyjnie dopełnia znakomity, wyszukany, oryginalny, chwilami absurdalny czarny humor w stylu: „Autokar wiozący członków Związku Socjalistycznej Młodzieży Holenderskiej zderza się z drzewem we wsi Wierna Rzeka, a mieszkańcy wsi zamiast nieść pomoc opróżniają poszkodowanym portfele".

Doskonałe, skrzące się dowcipem dialogi, nieprzeciętna, brawurowa gra aktorów, sprawne zabiegi reżyserskie - wszystko to sprawia, że „tragikomiczna baśń" Wylężałka autentycznie wzrusza, bawi i uwodzi.
Agnieszka Setlik

MySQL Error : Connection Error
Error Number: 0 
Date        : Sun, December 22, 2024 06:07:20
IP          : 3.146.107.152
Browser     : Mozilla/5.0 AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko; compatible; ClaudeBot/1.0; +claudebot@anthropic.com)
Referer     : 
PHP Version : 4.4.9
OS          : Linux
Server      : Apache
Server Name : intarnet.pl
Script Name : /www1.atlas.okay.pl/index_full.html