Źródło: inTARnet.pl

   ART - FEST 2007   -   02/11/2007

To już czwarta edycja interdyscyplinarnego festiwalu sztuki według pomysłu Bogusława Wojtowicza, dyrektora Galerii Miejskiej w Tarnowie. Z pewnością będzie to wielkie, choć rozciągnięte w czasie na listopad i grudzień wydarzenie. Tym razem w Tarnowie zobaczymy „Bruzdę” Leszka Mądzika i Sceny Plastycznej KUL, wystawę amerykańskiego malarza Lou Ceach, twórcy okładek do płyt m.in. Ennio Morricone i Weather Report, czy wystawę „W stronę Szultza”, z pracami najwybitniejszych polskich artystów. Pod koniec grudnia natomiast czeka nas wernisaż Stasysa Eidrigeviciusa, zaś niespełna miesiąc wcześniej – magiczny koncert „Muzyka świata” z m.in. Krzysztofem Ścierańskim, Milo Kurtisem, hinduskim muzykiem Ghatam Giridhar Udupa czy grupą Motema Africa.

Ogloszenie

„Bruzda” Leszka Mądzika
Spektakl Sceny Plastycznej KUL, według scenariusza, reżyserii, scenografii i z kostiumami Leszka Mądzika oraz muzyką Arvo Part. „Gleba jest miejscem bezpiecznym i dającym nadzieję. Ziarno w nią rzucone ma szansę przetrwania. Nie obumiera. Lęk przed śmiercią, choć bardzo ludzki, nie przytłacza. Nadzieja i wiara są silniejsze. Bruzda, z której jesteśmy zrodzeni i po której stąpamy jest drogowskazem, kierunkiem wyznaczającym sens trwania. Siewca zbiera rzucone ziarno. Ludzki spichlerz to ostatnia przystań na drodze pełnej niepokoju, cierpienia ale i zawierzenia.” - pisze o swoim spektaklu Leszek Mądzik.

Jego teatr brał udział w ponad pięćdziesięciu międzynarodowych festiwalach na wszystkich kontynentach, wielokrotnie przywożąc z nich nagrody i wyróżnienia. On sam uznawany jest za wybitną postać nie tylko polskiego, ale światowego teatru. Był autorem wielu scenografii w teatrach polskich, portugalskich, francuskich i niemieckich. Prowadził zajęcia ze studentami na zaproszenie uniwersytetów i szkół artystycznych m.in. w Helsinkach, Berlinie, Amsterdamie, Waszyngtonie, San Francisco, Bonn, Hamburgu, Lyonie, Pradze, Buffalo, Rennes, Dublinie, Rydze. Za granicą jego nazwisko jest wymieniane obok najwybitniejszych twórców niekonwencjonalnego teatru w Polsce - Grotowskiego, Kantora i Szajny. Stworzył bowiem teatr w pełni oryginalny o niepowtarzalnej jedności stylistycznej. Życie i śmierć, to na co jesteśmy nieuchronnie skazani, są obsesyjnymi tematami artysty, przedstawionymi w fascynującej formie.
Tarnowski Teatr im. L. Solskiego, 26 listopada

"Cover" wernisaż wystawy Lou Beach (Los Angeles)
Lou Beach - amerykański artysta malarz, grafik. Twórca okładek to płyt wielu wybitnych artystów i zespołów takich jak: Weather Report, Yellowjackets, Ennio Morricone, Charlie Haden, David Samborn. Współpracuje z największymi wytwórniami i czasopismami amerykańskimi: Sony Music, Warner Bros. Records, MCA Records, a także: The Wall Street Journal, The New York Times, The Utne Reader, Random House, McGraw-Hill.
Galeria Miejska BWA – Pasaż Tertila, 29 listopada

Koncert „Muzyka Świata”
W części pierwszej koncertu – wystąpi Michał Czachowski oraz Girindhar Udupa z Indii - będzie to niesamowita muzyczna podróż, w której spotykają się ze sobą flamenco i muzyka północnych Indii... Michał Czachowski to gitarzysta flamenco, kompozytor, publicysta, architekt, który od urodzenia wychowywał się w otoczeniu muzyki flamenco. W wieku 12 lat rozpoczął naukę gry na gitarze klasycznej u Gerarda Drozda, potem tajniki gry flamenco zdobywał podczas corocznych wyjazdów do Hiszpanii, które sprawiły, że poświęcił się całkowicie temu stylowi gitary. Swe umiejętności rozwijał między innymi u boku takich gitarzystów flamenco jak Rafael Cortés, Gerardo Nunez i Salva del Real. W 1992 roku utworzył zespół "Szybki Lopez" stopniowo rozszerzając skład od duetu do septetu. Od 1997 roku grupa występuje pod nową nazwą „Viva Flamenco!” i przez kilka następnych lat zostaje laureatem kilkunastu konkursów muzycznych stając się najlepszą tego typu formacją w kraju. Michał Czachowski po latach działalności scenicznej stał się wybitnym wirtuozem gitary flamenco. Jako solista zdobył pierwszą nagrodę na konkursie młodych talentów muzycznych organizowanym przez Radio Katowice w 1997 roku. Rok później otrzymał Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki, a wkrótce po występie na międzynarodowym festiwalu w Cabella Ligure we Włoszech, został zaproszony do Akademii Muzycznej w Nagpur w środkowych Indiach. Tam pracował jako nauczyciel gitary, równocześnie ucząc się gry na tradycyjnym, indyjskim instrumencie strunowym - sitarze i nagrywał płytę z muzykami indyjskimi, będącej połączeniem flamenco z muzyką Północnych Indii. Od wielu lat, Michał jako jedyny na Śląsku zajmuje się nauczaniem gry na gitarze flamenco. Prowadzi także szkołę oraz publikuje artykuły na temat tej muzyki na łamach wielu pism. Michał Czachowski solo lub z grupą nagrywał wiele programów dla stacji telewizyjnych i radiowych, brał udział w sesjach nagraniowych takich zespołów jak „Blue Café”, „Noche de Boleros”, „Lean Back”, „Beltaine” i „No Name Band”, wykonywał koncerty m. in. w Austrii, Niemczech, Anglii, Francji, Włoszech, Holandii, Belgii, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Białorusi i Indiach. Występował razem z takimi wielkimi muzykami flamenco jak: tancerze Eduardo el Clavijo, Teo Barea, Carlos Troya i Maite Saez, cajonista Ricardo Espinosa, flecista Domingo Patricio, gitarzyści Rafael Cortés, Gerardo Nunez, Rafael Cuen Garibi czy wirtuoz instrumentów perkusyjnych Pierluca Pineroli, mistrz lutni oud Hani Naser z Jordanii, oraz mistrzami muzyki indyjskiej: tancerz Pratap Pawar, sitarzysta Avaneendra Sheolikar, tablista Sandesh Popatkar, Sukhvinder Singh, znakomity śpiewak Prasad Khaparde, lutnista Hani Naser z Jordanu oraz indyjski wirtuoz skrzypiec L. Subramaniam. W roku 2004 oraz 2005 Michał Czachowski został wybrany przez czytelników pisma "Gitara i Bas" najlepszym gitarzystą flamenco. Jego autorski album Indialucia został laureatem nagród Wirualne Gęśle oraz Folkowy Fonogram Roku przyznawane przez Polskie Radio za najlepszą płytę 2005 roku oraz nominowany do nagrody Fryderyki 2006 w kategorii Album Roku - Folk/Etno.
Girindhar Udupa urodził się w rodzinie muzyków i literatów w 1979 roku, naukę rozpoczął w wieku 4 lat u swego ojca Vidwan Nagendra Udupa. Obecnie studiuje u boku największych mistrzów glinianego instrumentu - ghatam pod kierunkiem Vidhushi Smt. Sukanya Ramgopal i Vidwan V.Suresh. W wieku lat 12 zaczął dawać koncerty początkowo tylko w Indiach a w następnych latach zagranicą. Oprócz wykonywania autentycznej klasycznej, muzyki karnatycznej brał udział w wielu projektach typu Fusion, Jazz, World Music. Otrzymał wiele prestiżowych nagród i wykonywał koncerty w USA, Hiszpanii, Kanadzie, Francji, Szwajcarii, Niemczech Omanie i Kuwejcie. Oprób ghatam, gra również na takich instrumentach jak: morsing, mridangam, kanjira, konnakol.
Indialucia to projekt muzyczny łączący dwa fascynujące style muzyczne: flamenco oraz muzykę indyjską. Znajdziemy tutaj dziesięć nagrań, które powstały w latach 1999-2004, głównie w Hiszpanii i Indiach. Wzięło w nich udział wielu znakomitych muzyków z obu kontynentów. Pomysłodawcą, producentem oraz szefem artystycznym projektu jest gitarzysta Michał Czachowski. Indialucia to płyta, która chyba po raz pierwszy w historii ukazuje jak wiele wspólnego ma hiszpańskie flamenco i jego dalekie, indyjskie korzenie. A nawet jeśli oba te gatunki nie mają bezpośrednio bliższych związków to łączą je na pewno emocje, ekspresja, rytmiczność i niesłychana wrażliwość. Od tych dźwięków trudno się uwolnić!

Część druga koncertu również zapowiada się niezwykle interesująco. Wystąpią wówczas: Krzysztof Ścirański (bas), Milo Kurtis (Grecja), Glenn Guay (git. USA), Maciej Matysiak (bas), Marcin Piękos (klawisze), Marcel Piszczorowicz (perkusja) oraz zespół Motema Africa.

Krzysztof Ścierański nie pobierał edukacji muzycznej (ukończył Pomaturalną Szkołę Ochrony Środowiska). Po kilku latach gry w amatorskich zespołach, został w wieku 22 lat basistą jazz-rockowego zespołu Laboratorium, z którym nagrał 5 płyt i zagrał kilkaset koncertów, także za granicą, m.in. na festiwalach w Hiszpanii i w Indiach. W 1980 na zaproszenie Zbigniewa Namysłowskiego przystąpił do zespołu Air Condition. Na kilka dni przed ogłoszeniem stanu wojennego zagrał pierwszy koncert ze swoim nowym zespołem, String Connection Krzesimira Dębskiego. Po zawieszeniu działalności przez grupę Ścierański zaczął realizację projektów autorskich. Obecnie grywa z Bernardem Maselim a także Zbigniewem Jakubkiem, Markiem Napiórkowskim i Markiem Raduli. Ma na koncie współpracę z artystami reprezentującymi różne gatunki muzyczne, jak: Ewa Bem, Tomasz Stańko, Marek Grechuta, John Porter, Jan Pluta, Republika i zespół Wilki.

Milo Kurtis to urodzony w Grecji znakomity polski perkusista i multiinstrumentalista, członek pierwszego składu zespołu Voo Voo, współzałożyciel Maanam (1975). Występował m.in. z grupami Osjan, Brygada Kryzys, Deuter, Tomaszem Stańko. Debiutował w 1972 występami w zespole Grupa w Składzie. Przez kilkanaście lat przebywał w Stanach Zjednoczonych, skąd powrócił w 1996. Obecnie lider formacji Drum Freaks.
Obok Krzysztofa Ścierańskiego (git.) i Milo Kurtisa usłyszymy: znakomitego Glenn Guay’a z USA (gitara elektryczna), Macieja Matysiaka (gitara basowa), Marcina Piękosa (klawisze) oraz Marcela Piszczorowicza (perkusja)

Motema Africa - czyli po polsku „Serce Afryki”. Zespół tworzą artyści z Konga, Nigerii, Senegalu, Angoli, Ghany, Sudanu, Wybrzeża Kości Słoniowej; czerpiąc inspiracje z rdzennej kultury afrykańskiej połączyli tradycję ze współczesnością. Motema Africa to żywioł, entuzjazm, dynamika i niespożyta energia oraz prawdziwa radość z gry na bębnach. W zespole gra, zależnie od charakteru występu i zapotrzebowań klienta, od kilku do kilkunastu artystów z Afryki, czasem towarzyszą im polscy muzycy. Barwne stroje, taniec i ożywiony dialog z publicznością stanowią gwarancję wyśmienitej zabawy. Liderem zespołu jest Erick Onepunga z Kongo.
Skład: Erick Onepunga – Yongo (leader, vocal, bębny, taniec) – Demokratyczna Republika Kongo; Benoit Le Gros Azeoduvo (bębny, taniec) – Togo; Glodei Jah Kiese (bębny, vocal) – Angola; Mohammed Fofane (pokaz połykania ognia, bębny, taniec) – Sierra Leone; Alain Kabeya – Włodarski (taniec) – D.R. Kongo; Jeanne D’Arc Zanga (taniec) – Kamerun; Kodjo Ottimi (taniec) – Togo; Grace Dilou (taniec) – Kongo Brazzaville.
Tarnowski Teatr im. L. Solskiego, 30 listopada

”W stronę Schultza”
Kolejną sensacją Art-Festu będzie wystawa malarstwa i rzeźby z udziałem wybitnych polskich artystów. Zobaczymy prace: Zdzisława Beksińskiego, Kiejstuta Bereźnickiego, Jerzego Dudy – Gracza, Andrzeja Dudzińskiego, Piotra Dumały, Tadeusza Kantora, Janusza Kapusty, Jana Lebensteina, Leopolda Lewickiego, Franciszka Maśluszczaka, Igora Mitoraja, Jerzego Nowosielskiego, Rafała Olbińskiego, Stasysa Eidrigeviciusa, Adama Myjaka, Franciszka Starowieyskiego i Edwarda Dwurnika.
Sala Lustrzana, 7 grudnia

Stasys Eidrigevicius
To już ostatni akcent Art-Fest 2007 – wernisaż malarstwa znakomitego polskiego i zarazem litewskiego artysty, połączony z Wigilią tarnowskich środowisk twórczych
. Stasys Eidrigevicius - malarz, plakacista, twórca ekslibrisów, rysunków, ilustracji książkowych, happeningów, instalacji urodził się 24 lipca 1949 roku we wsi Medyniszki na Litwie z ojca Polaka i matki Litwinki. W latach 1964-68 uczęszczał do Szkoły Rzemiosł Artystycznych w Kownie, gdzie uczył się na wydziale artystycznego projektowania wyrobów ze skóry. Dyplom z wyróżnieniem otrzymał za okładki książkowe ze skóry. Studia artystyczne na wydziale malarstwa i grafiki rozpoczął w 1968 roku w Instytucie Sztuk Pięknych w Wilnie (dyplom w 1973 roku). Od 1980 roku mieszka w Warszawie; do Polski przeprowadził się po szeregu nieprzyjemnych dla niego incydentów – m.in. jego ilustracje do jednej z książek, przedstawiające łyse dzieci, zostały ocenzurowane. Artysta zdobył wiele nagród na międzynarodowych wystawach i konkursach. W 1981 roku ilustrowana przez niego książka „Król Kruków” otrzymała nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek jako najpiękniejsza książka roku. Za ilustracje dla dzieci artysta otrzymał w 1984 roku Nagrodę Prezesa Rady Ministrów, a w 1986 Grand Prix na Międzynarodowym Konkursie na Ilustrację Książkową dla Dzieci w Barcelonie. W 1988 roku przyznano artyście nagrodę Amerykańskiej Krytyki Filmowej za plakat do filmu Andrzeja Kijowskiego „Maskarada”, a w Warszawie otrzymał Nagrodę im. Cypriana K. Norwida. W 1994 roku tygodnik „Polityka” przyznała artyście „Paszport” za całokształt twórczości.
Prace Stasysa Eidrigeviciusa znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych w Warszawie, Wrocławiu, Poznaniu i Szczecinie, w Muzeum Plakatu w Wilanowie, British Museum w Londynie, Museum of Modern Art w Nowym Jorku, National Library w Waszyngtonie, Creation Gallery w Tokio, Muzeum Watykańskim w Rzymie oraz zbiorach prywatnych na całym świecie.

Twórczość Stasysa Eidrigeviciusa stanowi wyjątkową jedność, mimo używania przez artystę różnych technik przedstawiania. W sugestywnej wizji jego świata ważną rolę odgrywają symboliczne obrazy bytu. Sztuka ta wywodzi się w prostej linii z symbolizmu i surrealizmu, tworzy jednak unikalny, odrębny i spójny świat wywiedziony z wyobraźni artysty, który doczekał się określenia „pogodny mądrym smutkiem”. Zaludniają go dzieci o wielkich oczach, osamotnione i wylęknione, a także ptaki, domowe zwierzęta, ożywione przedmioty, maski umieszczone w nostalgicznych pejzażach z dzieciństwa. Pełno w nim metafor, obsesyjnie powracających motywów, a przede wszystkim panuje w nim niezwykły nastrój, pełen głębokiej refleksji. (...) ”Obserwuję uważnie ludzi wokół mnie. Przyglądam się ich twarzom, postaciom, ruchom. Z tych okruchów rzeczywistości nieustannie tworzę własny teatr gestów i sylwetek” - wyjaśniał w jednym z wywiadów artysta.
(...) W trzeci wymiar artysta wkroczył drewnianymi maskami i obiektami rozwiniętymi później w przestrzenne aranżacje parateatralne. (...) Przestrzenne prace Eidrigeviciusa to oprócz malowanych masek także drewniane postacie z nieobrobionych desek, twarze malowana na kawałkach podniszczonej pilśni, grubo rzeźbione kamienie. Na wszystkich widnieją twarze - wizerunki człowieka. Na początku lat 90. pojawiły się akcje - happeningi artysty o wymowie symbolicznej angażujące publiczność, jak podczas wystawy „Historia i Życie” w Teatrze Studio. (...) Tu w 1993 roku artysta zadebiutował utworem „Biały Jeleń” który sam wyreżyserował, zagrał w nim, wykonał scenografię, kostiumy i maski. (...) Po zakończeniu wystawiania sztuki Stasys artysta wystawiał rekwizyty, które mogły żyć własnym życiem, jako instalacje na wystawach. (Ewa Gorządek, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, maj 2006 – www.culture.pl)
Galeria Miejska BWA, Pasaż Tertila, 20 grudnia

MySQL Error : Connection Error
Error Number: 0 
Date        : Thu, December 26, 2024 21:26:23
IP          : 18.118.164.100
Browser     : Mozilla/5.0 AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko; compatible; ClaudeBot/1.0; +claudebot@anthropic.com)
Referer     : 
PHP Version : 4.4.9
OS          : Linux
Server      : Apache
Server Name : intarnet.pl
Script Name : /www1.atlas.okay.pl/index_full.html